Zon, zon, lieve zon, ik wou dat ik je pakken kon...

Op zo'n zonnige zondag als vandaag zou een mens er toch eigenlijk op uit moeten trekken om te genieten van het stralende zonnetje, de strakblauwe lucht en de winterse kou.
Maar juf Kirsten is ietwat ziek: een beetje misselijk en verschrikkelijk (écht verschrikkelijk!) aan de diarree.
Geen gepland reisje naar een feestje in Amersfoort derhalve. In plaats daarvan ga ik proberen om op het balkon nog een paar straaltjes zon te pakken.
Vanaf het balkon is het een kleine tien meter naar de wc en dat is vandaag voor juf Kirsten nét te doen...

Hopeloos verliefd

Op 14 februari ontkomt geen enkele juf/meester er aan 'iets' met Valentijnsdag te doen. Ook juf Kirsten niet.
En tja... juf Kirsten werkt natuurlijk niet voor niets ook nog ergens anders.
En dus vertelde ik de kinderen vandaag met hulp van een kamishibai over de bijziende ram Prins Valentijn, voor wie schaap Berendien met haar hoge, heldere lach de enige echte ware liefde is.
Een vrolijk en humoristisch verhaal op rijm, gemaakt door Angelika Glitz en Annette Swoboda, waarvan zelfs vierde en vijfde groepers nog écht kunnen genieten. Heerlijk!

Aandacht vragen

J. (héél zielig): "Juf, ik ben gevallen. Mijn knie bloedt."
Juf Kirsten (beetje geschrokken): "Ik zie het. Doet het erg veel pijn?"
J. (stoer): "Neuh..."
Juf Kirsten (glimlachend): "Je ziet er wel heel zielig uit zo. Zittend op je stoel met je been op een krukje en je broekspijp omhoog."
J. (met grote grijns): "Zo kan iedereen tenminste goed zien dat ik gevallen ben!"

Lieve, lastige J.
Vroeg ie maar altijd zo rustig om aandacht...