Japie

Gisteren kocht ik Japie.

Ik vind Japie geweldig. Japie glimt. Japie glinstert. En Japie is oranje. En dus kleurt ie prachtig bij het kunstwerk dat ik ooit kreeg van twee lieve vriendinnen.
Japie past ook perfect bij het retro-dressoir dat ik een paar weken geleden uit Assen haalde. Japie is - op de nieuwe stoel na - de perfecte f(in)ishing-touch in mijn nieuwe huisje.

Welkom lieve Japie. Je bent mijn allerliefste ... V I S! ;)

Omschakelen

Juf Kirsten woont alleen. Zonder man, zonder kinderen en zelfs zonder kat.

Da's soms eenzaam (wanneer er niemand in de buurt is aan wie ik m'n verhaal kwijt kan), soms onhandig (wanneer er een computer gefixed moet worden en ik geen idee heb hóe), soms ook heerlijk relaxed (wanneer ik gewoon lekker míjn boeken op míjn manier (op kleur ;)) in míjn boekenkast mag zetten).
Er zijn weekenden waarin ik niemand spreek behalve de kassière in de supermarkt. En waarin ik schrik van mijn eigen stem wanneer ik - getrickerd door een aanstekelijk liedje op de radio - ineens meezing met de 3J's en Ellen ten Damme.
Zo erg was het dit weekend niet (gisteren was m'n paps hier, vandaag een lieve vriendin), maar toch: zeker 3/4 van de tijd kon ik heerlijk alleen zijn met mijn gedachten.

Morgen is dat weer voorbij. Dan zijn er weer tientallen collega's, honderden kinderen, ouders en ambulant begeleiders om mee te kletsen, te overleggen en naar te luisteren.
En da's na zo'n rustig weekend best even omschakelen... ;)

Keuzes

Neem ik de lichte gordijnen of de donkere? Wil ik een RVS-plaat achter het fornuis, of wil ik dat niet? Hang ik m’n oude vertrouwde grote grijze lamp weer boven de eettafel, of kies ik in m’n nieuwe huis voor een nieuwe, lichtere en kleinere lamp? Het zijn zomaar een paar van de keuzes waar juf Kirsten de afgelopen weken mee worstelde. Geen keuzes van levensbelang, maar wel keuzes die gemaakt moesten worden.

Na lang wikken en wegen zijn de keuzes gemaakt en wordt het nieuwe huisje langzaamaan steeds meer ‘thuis’. Da's een heerlijk gevoel. Nu moet ik alleen nog beslissen of deze stoel er gaat komen. En zo ja, in welke uitvoering dan (wordt het leer of stof, moet ie opvallend of juist neutraal, wordt ie effen of mag het ook een motiefje zijn)?

Zucht. Wat is keuzes maken soms toch lastig… ;)

Onzekerheid

Het is april. Het lopende schooljaar duurt nog 14 weken. Toch puzzelt de directie al op de formatie van volgend schooljaar.
Erg veel is er nog niet bekend. Wel geeft men te kennen dat het geen gemakkelijke opgave is een passend plaatje te maken.

Intussen vraag ik me af: "Wat betekent dit alles voor mij? Kan ik blijven? En als ik dan mag blijven, op welke locatie kom ik terecht? Wat wordt mijn groep/taak? Met wie ga ik samenwerken? Wordt het dat wat ik het liefste wil, of moet ik water bij de wijn doen?"

Binnen nu en 4 weken hoor ik - hopelijk - meer. Want deze onzekerheid. Dat is lastig. Al helemaal voor een juf als ik. Die het liefst nú al weet wat me de komende twintig jaar te wachten staat... ;)

Best grappig

Af en toe zijn multiple choice vragen best grappig. Maar dat je om de antwoorden zelfs in een deuk kunt liggen, nee, dat wist juf Kirsten niet.
Toch is het heus waar. Vraag het maar aan S. Die bij het lezen van een van de mogelijke antwoorden van Nieuwsbegrip spontaan de slappe lach kreeg.

V: Waarom wil men bij het gemeentehuis weten wanneer je geboren bent?
A: Omdat ze je dan een kaartje kunnen sturen met je verjaardag!

Het verhaal van de olifant en de goochelaar of Hoe Peter zijn zusje terugvond

"Hij keek langs de politieman en de jongen heen het donker in. Hij zag iets door de lucht wervelen. Een sneeuwvlok. En toen nog een. En nog een. [...] In de hele stad Baltese sneeuwde het. [...] Het sneeuwde. Eindelijk."

Vandaag las ik 'Het verhaal van de olifant en de goochelaar of Hoe Peter zijn zusje terugvond'. Een verhaal dat zich afspeelt lang geleden - "aan het eind van de eervorige eeuw" - in een taal van lang geleden. Niet hip, niet cool, maar o zo mooi... Een verhaal dat vertellen wil dat alles mogelijk is, mits je er maar hard genoeg in gelooft - en mits het sneeuwt natuurlijk. ;)

'Het verhaal van de olifant en de goochelaar of Hoe Peter zijn zusje terugvond' is een verhaal om in één ruk uit te lezen. Vooral op avonden als deze, wanneer ook in het hier en nu de sneeuwvlokken door de lucht wervelen en de wereld om ons heen langzaam magisch wit kleurt.

Limburg

Vandaag mocht juf Kirsten op cursus. In 't verre Limburg. Bij meneer M. Die een methode schreef voor psycho-educatie. En die daar op geheel eigen - in mijn ogen ietwat irritante en zelfingenomen - wijze over vertelde.

Psycho-educatie. Volgens Wikipedia "een reeks educatieve of opvoedkundige interventies om mensen te leren omgaan met hun beperkingen door kennis erover, vaardigheden in de omgang en zelfvertrouwen in de verwerking."

Volgende week ga ik zelf aan de slag met de methode van mijnheer M. Ik ben benieuwd...