Ik denk dat ik snap wat de auteur met zijn artikel wil betogen. Labels dragen namelijk een gevaar in zich. Het kan zomaar gebeuren dat we slechts het label zien en het kind dat erachter schuilgaat vergeten. Of we sluiten kinderen buiten, omdat we bang zijn voor de problemen die hun label met zich meebrengt.
Maar de kop van het artikel vind ik echt te kort door de bocht. Want labelen heeft ook goede kanten. Volgens Reuven Feuerstein en Emiel van Doorn is labelen (ook wel 'benoemen' of 'etiketteren') zelfs een van de bouwstenen van het denken. Het stelt ons - samen met een heleboel andere bouwstenen - in staat grip te krijgen op onszelf en op de complexe wereld om ons heen.
En guess what. Ook ik heb zo'n label. Het is een label waar ik niet altijd even blij mee ben, maar dat mij mezelf wel beter doet begrijpen en accepteren. Het geeft me handvaten om met mezelf te dealen en mijn tekortkomingen te 'handelen'.
