Omschakelen

Juf Kirsten woont alleen. Zonder man, zonder kinderen en zelfs zonder kat.

Da's soms eenzaam (wanneer er niemand in de buurt is aan wie ik m'n verhaal kwijt kan), soms onhandig (wanneer er een computer gefixed moet worden en ik geen idee heb hóe), soms ook heerlijk relaxed (wanneer ik gewoon lekker míjn boeken op míjn manier (op kleur ;)) in míjn boekenkast mag zetten).
Er zijn weekenden waarin ik niemand spreek behalve de kassière in de supermarkt. En waarin ik schrik van mijn eigen stem wanneer ik - getrickerd door een aanstekelijk liedje op de radio - ineens meezing met de 3J's en Ellen ten Damme.
Zo erg was het dit weekend niet (gisteren was m'n paps hier, vandaag een lieve vriendin), maar toch: zeker 3/4 van de tijd kon ik heerlijk alleen zijn met mijn gedachten.

Morgen is dat weer voorbij. Dan zijn er weer tientallen collega's, honderden kinderen, ouders en ambulant begeleiders om mee te kletsen, te overleggen en naar te luisteren.
En da's na zo'n rustig weekend best even omschakelen... ;)

Keuzes

Neem ik de lichte gordijnen of de donkere? Wil ik een RVS-plaat achter het fornuis, of wil ik dat niet? Hang ik m’n oude vertrouwde grote grijze lamp weer boven de eettafel, of kies ik in m’n nieuwe huis voor een nieuwe, lichtere en kleinere lamp? Het zijn zomaar een paar van de keuzes waar juf Kirsten de afgelopen weken mee worstelde. Geen keuzes van levensbelang, maar wel keuzes die gemaakt moesten worden.

Na lang wikken en wegen zijn de keuzes gemaakt en wordt het nieuwe huisje langzaamaan steeds meer ‘thuis’. Da's een heerlijk gevoel. Nu moet ik alleen nog beslissen of deze stoel er gaat komen. En zo ja, in welke uitvoering dan (wordt het leer of stof, moet ie opvallend of juist neutraal, wordt ie effen of mag het ook een motiefje zijn)?

Zucht. Wat is keuzes maken soms toch lastig… ;)